Laatste dagen in Bangkok

Dag 63: Zaterdag 14 april: 

Vanmorgen ging onze wekker om kwart voor 7. We hebben de laatste spullen ingepakt en snel nog even ontbeten, want om 8 uur werden we opgehaald. Jessica nam samen met Thom en Freek een bus naar Luang Namta en ik heb de bus naar Chiang Rai genomen. 

Om 9 uur vertrokken beide bussen vanaf het busstation waar de tuktuk ons naartoe gebracht had. Toen was het moment daar: het moment van afscheid nemen. Jessica en ik hebben tijdens de afgelopen 2,5 maand zo ongelooflijk veel mooie dingen gezien en meegemaakt. We hebben het zo fijn gehad samen en voelden elkaar perfect aan. Tijdens de afgelopen 2,5 maand hebben we totaal geen ruzie gehad en hebben we alleen maar genoten van de mooie culturen. Het was lastig om afscheid van elkaar te nemen, maar ik ben heel blij dat ze niet meteen alleen verder moet en nog even met Thom en Freek kan reizen. Verder weet ik zeker dat Jess in der eentje ook nog zoveel prachtige dingen gaat zien en meemaken en weet zeker dat ze er van gaat genieten. 

Nadat we afscheid genomen hadden, stapten we beide in een andere bus. Na een kwartier rijden kwam ik bij de grens tussen Laos en Thailand. Bij de eerste stop kwam ik bij de douane van Laos en kreeg ik een stempel in m’n paspoort die aangeeft dat ik op 14 april het land uitgegaan ben. Daarna moesten we weer 5 minuten in de bus en toen kwamen we bij de Thaise douane. Ook hier kreeg ik een stempel in m’n paspoort welke aangeeft dat ik vandaag het land ingekomen ben. Het is wel weer even wennen dat er in Thailand links gereden wordt. 

Na in totaal 3 uur rijden kwam ik aan op het busstation van Chiang Rai. Samen met 15 locals (ja ik was de enige Europeaan) heb ik opgepropt in een tuktuk gezeten naar de luchthaven. Ze vonden het maar bijzonder dat ik in een lokale tuktuk zat en iedereen keek naar me en lachte naar me. 

Toen ik rond half 1 aangekomen was op de luchthaven van Chiang Rai kon het wachten gaan beginnen. Mijn vlucht is namelijk pas om 18.25 uur. Zo lang wachten in je eentje duurt echt heel lang en ik miste Jess dus ook enorm. Toen het 18.00 uur was begon ineens het volkslied te spelen op de luchthaven. Iedereen ging staan en stopte waar hij/zij mee bezig was. Uiteraard heb ik dit ook gedaan. Ik begreep niet goed wat dit betekende en vroeg me af of dit te maken had met het Thaise nieuwjaar. Op internet had ik gevonden dat op alle radio- en tv-zenders en op alle openbare plekken (luchthavens, trein-, metro- en busstations) om 8.00 uur en 18.00 het volkslied gespeeld wordt. Iedereen gaat dan staan om de koning te eren. Iedere school begint de dag tevens met het volkslied. Het volkslied wordt door de Thaise bevolking erg serieus genomen en vanaf jongs af aan leren de kinderen om respect voor het volkslied en de koning te tonen door op te staan en te stoppen waar ze mee bezig waren. Dit wordt ook van de toeristen verwacht. De Thaise bevolking waardeert het enorm als je als toerist respect toont voor de Thaise cultuur. 

Helaas kreeg ik net hierna het bericht dat mijn vlucht vertraging had. En dat terwijl ik onderhand al bijna 6 uur aan het wachten was. Later dan gepland vertrekt het vliegtuig en na een vlucht van 1 uur en 15 minuten kom ik aan in Bangkok. Daar heb ik even wat broodjes gekocht en daarna loop ik door naar de taxi standplaats. Ik krijg een nummertje in m’n handen gedrukt en kijk bij welk nummer we nu zitten. Toen ik aankwam stond nummer 110 op de teller en laat ik nou nummer 406 hebben... dat betekent dat ik nog bijna 300 taxi’s moet wachten en ik besef dat het een hele lange dag wordt met ongelooflijk veel wachten. Wel ben ik blij dat ik net een broodje gekocht heb! 

Toen ik bijna een uurtje aan het wachten was, kwam nummer 310 op de borden en een vrouw naast me vraagt of ik dat nummer van haar wil hebben. Ik heb geen idee waarom ze deze over heeft, maar ik wil het nummer maar al te graag van haar overnemen! Ik zit in de taxi met een erg aardige taxichauffeur. Hij verteld met over het Thaise nieuwjaar en dat hij me afzet bij de Khao San Road, aangezien hij nu niet dichterbij kan komen. Hij begint keihard te lachen en zegt me dat ik zeker weten helemaal nat ga worden van het stuk dat ik moet lopen vanuit de taxi naar m’n hostel. 

En hij had niet gelogen. Helemaal drijfnat kwam ik om kwart voor 11 aan bij mijn hostel. Door het nieuwjaar dat gevierd wordt, kon de taxi niet dichtbij m’n hostel komen en dus moest ik nog 25 minuten lopen met m’n backpack tussen alle feestende mensen. Voor de komende twee nachten heb ik een eenpersoonskamer geboekt in het hostel waar we tijdens onze eerste dagen in Bangkok ook geslapen hebben. Hierna ga ik nog 2 nachten in een luxer hotel met zwembad slapen. 

Nadat ik aangekomen was in m’n hostel heb ik even lekker gedoucht en daarna wilde ik in bed gaan liggen. Totdat ik ineens een kakkerlak van wel 8 cm zag. Na een gevecht van 10 minuten heb ik hem d.m.v. de prullenbak de deur uitgekregen. Nu lig ik net lekker in m’n bedje en ga ik lekker slapen. Ik hoop wel dat ik een beetje kan slapen, want wat is het warm in m’n kamer! De waaier heb ik namelijk pas aan kunnen zetten toen ik om 11 uur m’n kamer in kwam. 

Dag 64: Zondag 15 april:

Aangezien het zo warm was, in m’n kamer viel ik pas om 2 uur in slaap. Om half 8 was ik alweer klaar wakker en toen had ik besloten om naar het grand palace te gaan. Om 8 uur stond ik voor m’n hostel en ben ik gaan lopen naar het grand palace (meer dan 1,5 km). Rond half 9 kwam ik daar aan en wat was het daar ongelooflijk druk zeg! Normaal betaal je €13,50 aan entree, maar door het Thaise nieuwjaar was het vandaag gratis. En dat was te merken ook, werkelijk overal liepen mensen! Ik was wel heel blij dat ik zo vroeg gegaan was, want wat was het er warm en toen ik wegging stond er een enorme rij om naar binnen te komen. Dit koninklijk paleis is een ommuurd tempelcomplex en deed dienst als een koninklijke residentie van de 18de tot het midden van de 20ste eeuw. 

Na het grand palace ben ik door gelopen langs de Wat Pho. Een mooi tempelcomplex waar Jessica en ik de eerste dagen in Bangkok al geweest zijn. Vanaf daar heb ik de boot genomen naar de overkant van de rivier en ben ik naar de tempel Wat Arun geweest. Wederom een prachtig tempelcomplex, maar wat was het warm zeg! De afgelopen tijd heb ik ook zoveel tempels gezien dan ik er eigenlijk wel even klaar mee was. Hierna heb ik de hele tocht weer terug gelopen naar m’n hostel en daar kwam ik om half 1 aan. Volgens m’n telefoon heb ik vanmorgen al 8 km gelopen. 

Hierna heb ik besloten om lekker bij te komen op een terrasje met een mango smoothie. De invloeden van nieuwjaar zijn hier nog overal te zien. Onderweg naar het terras ben ik weer helemaal natgespoten en volledig doorweekt kwam ik daar uiteindelijk aan. Na een tijdje kwam ik in gesprek met een aardige Nederlandse man van een jaar of vijftig. Na dit gesprek besloot ik om nog even over de Khao San Road te lopen. Hier was het watergevecht in volle gang en vele malen heftiger.

Nadat ik hier een rondje gelopen had en weer volledig doorweekt was, ben ik terug gegaan naar mijn hostel. Hier heb ik een lekkere douche genomen en even relaxed een programma teruggekeken in m’n bed. Hierna ben ik lekker uiteten gegaan en heb ik nog even met thuis gefacetimed. Hierna ben ik terug gegaan naar het hostel en heb ik heerlijk in de tuin van het hostel gezeten. Ik heb nog een half uurtje met Jessica, Thom en Freek gefacetimed. Wat was het gezellig om hen te spreken en wat baal ik ervan dat ik niet bij hen ben en in m’n eentje in Bangkok zit. Toen ik net had opgenomen kwam er een Nederlands meisje naar me toe, genaamd Suzan. Ze vroeg of ze het goed gehoord had en of ik inderdaad Nederlands ben. Zij was net aangekomen en vond de drukte van het nieuwe jaar in Bangkok maar niets en moest nog even acclimatiseren. Samen hebben we een tijdje gekletst en morgen gaan we lekker een hapje eten samen. Hierna ben ik lekker naar m’n bedje gegaan. 

Dag 65: Maandag 16 april: 

Vanmorgen heb ik al m’n spullen weer ingepakt en ben ik met m’n backpack naar het hotel naast m’n hostel gelopen. Hier zal ik de komende en tevens laatste 2 nachten nog slapen. Toen ik incheckte was het nog maar 10 uur en daarom kon ik nog lekker genieten van het ontbijt buffet. Heerlijk om zomaar te pakken waar je zin in hebt! En dat terwijl ik in een prachtige tuin zat.

Hierna ben ik lekker bij het zwembad gaan liggen dat gevestigd is op het dak van het hotel. Wat was ik blij dat ik bij een zwembad lag, want wat was het warm vandaag! De gevoelstemperatuur lag op een gegeven moment op 48 graden, bijna niet vol te houden dus. Tussendoor heb ik nog even lekker geluncht bij het hotel en verder genoten van het zwembad. 

Aan het eind van de middag ben ik nog even de stad ingelopen om de laatste souvenirs te kopen. Hierna ben ik snel gaan douchen, want ik had met Suzan om half 7 afgesproken. Samen hebben we lekker en gezellig gegeten. Hierna hebben we de tuktuk genomen naar The State Tower. Dit is met 250 meter hoogte de hoogste Sky Bar van Bangkok en het op twee na hoogste gebouw van Bangkok. In dit gebouw en in deze Sky Bar is overigens de film the hangover 2 opgenomen. Op de 64de verdieping is een Sky Bar te vinden, waar wij een drankje gedronken hebben. Wat liggen de prijzen hiervoor belachelijk hoog!!! Om binnen te komen hadden we nog wel een klein probleempje, want op slippers kom je de Sky Bar niet in. Gelukkig konden we voor het gebouw prachtige schoenen huren, waar je uiteraard de hoofdprijs voor betaald.

Het uitzicht vanaf de Sky Bar is werkelijk prachtig! Overal waar je kijkt zie stad en lichten, er lijkt geen eind aan te komen. Erg bijzonder om dit mee te maken en samen met Suzan heb ik genoten van dit prachtige uitzicht. De foto’s en het filmpje wat ik toegevoegd heb zeggen genoeg!

Hierna zijn we terug gegaan in de richting van ons hotel. Samen hebben we nog een lekkere fruit smoothie op het terras gedronken en daarna heb ik m’n hotel weer opgezocht. Nu lig ik in bed m’n blog te schrijven en ik ga zo lekker slapen.

Dag 66: Dinsdag 17 april:

Vanmorgen was ik al op tijd wakker en om half 9 zat ik lekker aan het ontbijt. Wat begon de dag weer warm, want tijdens het ontbijt was de gevoelstemperatuur al 44 graden. Na het ontbijt heb ik een internetcafé opgezocht zodat ik alvast kon online inchecken en m’n boarding pass kon uitprinten. Op de terugweg heb ik nog even een tussenstop gemaakt op een terrasje om een watermeloen smoothie te drinken. Terwijl ik daar zat begon het ineens te stortregenen en de regen kwam werkelijk met bakken uit de hemel. Na 5 minuten stond de straat geheel blank! Koud is het overigens niet. Hierna begon het heel erg te onweren en regelmatig hoor ik de onweer inslaan, aangezien er in Bangkok zoveel hoge gebouwen staan. 

Uiteindelijk ben ik terug gegaan naar mijn hotel en heb ik m’n backpack alvast ingepakt. In de overdekte tuin van het hotel heb ik m’n boek gelezen en programma’s terug gekeken. Rond 3 uur had ik met Suzan afgesproken om gezellig wat te drinken. Zij neemt om 6 uur de slaapbus naar het zuiden. We hebben nog even gezellig bijgekletst. Hierna hebben we elkaar gedag gezegd en elkaar bedankt voor de gezellige avond gisteren en de leuke middag. 

Hierna ben ik terug gegaan naar m’n hotel en heb ik me even opgefrist aangezien ik geheel natgeregend was. Uiteindelijk ben ik lekker uiteten gegaan en heb ik genoten van mijn allerlaatste avond in Bangkok en de laatste avond van mijn prachtige reis. Wat hebben Jessica en ik veel gezien en meegemaakt. Samen hebben we herinneringen voor het leven gemaakt en beter dan dit had deze reis niet kunnen uitpakken. Ik vind het jammer, maar ook weer heerlijk om morgen weer naar huis te gaan. Morgen moet ik om 5.40 al uitchecken om op tijd op het vliegveld te zijn. Na het eten ben ik dus lekker terug gegaan naar mijn hotel en ben ik niet te laat gaan slapen.

Dag 67: Woensdag 18 april:

Vanmorgen ging mijn wekker al om 5 uur, zodat ik om 5.40 uur uit kon checken. Ik vlieg om 10 uur, waardoor ik om 7 uur op de luchthaven moet zijn. ‘S morgens is er vaak file richting de luchthaven en daarom heeft de receptioniste me aangeraden om om 6 uur de taxi te nemen. 

Rijdend door Bangkok zie ik Bangkok ontwaken. Ik zie vooral veel monniken op straat die richting de tempel lopen met hun grote etenspotten om daar straks aalmoezen in te kunnen ontvangen. Met een raar gevoel zit ik in de taxi. Aan de ene kant heel fijn om naar huis te gaan na zo’n prachtige reis, maar heel raar om te beseffen dat dit het einde is. Dat ik voor de laatste keer door Bangkok rijd en hier misschien wel nooit meer terug kom.

Tijdens de rit heb ik een leuk gesprek met de taxichauffeur terwijl we over de zesbaanswegen van Bangkok crossen en overal tussendoor vliegen. 

Uiteindelijk valt het erg mee met de file en kom ik om kwart voor 7 aan op de luchthaven. Wat was ik achteraf blij dat ik zo vroeg al op de luchthaven was, want het was ongelooflijk druk bij de douane en daarna was het nog veel drukker bij de paspoort controle. Van iedereen die het land in- en uitkomt moet een foto gemaakt worden en wordt er een stempel in het paspoort gezet. Aangezien er maar 3 balies open waren, duurde dit echt verschrikkelijk lang. Natuurlijk had ik ook nog het geluk dat er een grote groep Chinezen achter me stond die alleen maar naar elkaar stonden de schreeuwen. De gids van de groep stond achter me met een grote vlag in z’n handen. Tevens kwam hij iedere keer dichterbij staan en raakte hij me steeds net aan, wat zeer irritant was. Zelfs een aantal boze blikken hielpen niet dus heb ik m’n oortjes maar in gedaan en een lekker muziekje opgezet. 

Na bijna 1,5 uur wachten was ik eindelijk door de paspoort controle en toen was het al half 9. Ik heb nog even wat gegeten en om 9.20 mocht ik al boarden. Een half uur later dan gepland vertrok het vliegtuig uiteindelijk richting Moskou. De vlucht ging de eerste 8,5 uur prima. Daarna hadden we een klein beetje last van turbulentie, maar dat viel gelukkig wel mee. 

Na een lange vlucht van 10 uur kom ik uiteindelijk aan in Moskou. In Moskou was het toen half 5, thuis is het dan half 4 en voor mij was het al half 9 ‘s avonds. Blijft toch raar dat tijdsverschil. In Moskou moest ik ongeveer 3,5 uur wachten op mijn volgende vlucht. Eerst heb ik 3 kwartier in de rij gestaan voor de paspoort controle en daarna heb ik bij de gate gewacht. 

Toen ik het vliegtuig instapte had ik gelijk een leuk gesprek met de jonge vrouw die naast me zat. Ze is een Russische vrouw die in Nederland woont. 

Om 10 voor 10 werd de daling richting Amsterdam ingezet, waar we om half 11 werkelijk geland waren. Hierna loop ik naar de juiste bagageband om m’n backpack op te halen. Wat is het fijn om weer gewoon water uit de kraan te kunnen drinken en om het wc-papier weer gewoon in de wc te kunnen gooien i.p.v. in het prullenbakje. Hierna is het moment aangebroken om m’n ouders weer in de armen te vallen. Wat voelt het gek om weer in Nederland te zijn en wat is het fijn dat m’n ouders en oma er waren op Schiphol om me op te halen. Samen hebben we nog even wat gedronken op Schiphol en daarna zijn we weer richting huis gereden. 

Eenmaal thuis was het 2 uur, maar voor mij was het toen eigenlijk al 7 uur ‘s morgens. Na 26 uur gereisd te hebben, was het heerlijk om weer m’n eigen schone bedje te liggen. Eindelijk weer een nacht in een groot bed i.p.v. in een eenpersoons stapelbed. En eindelijk slapen zonder ooglapje en zonder oordoppen. Wat ga je de fijne dingen van thuis dan ineens waarderen!!

De afgelopen dagen, en dat zal de komende dagen nog wel zo doorgaan, heb ik al veel vrienden, vriendinnen, familie en buren gezien. Heel fijn om iedereen weer te zien en leuk om mijn ervaringen van de afgelopen tijd te kunnen delen. 

Ik heb zoveel leuke reacties gekregen op m’n reisblog. Lief dat zoveel mensen me gevolgd hebben en meegelezen hebben. Nu is mijn reis echt ten einde, maar de mooie herinneringen zullen voor altijd op m’n netvlies staan, want wat hebben we genoten van deze prachtige reis. Lieve Jess, bedankt voor de geweldige tijd samen! Samen hebben we herinneringen voor het leven gemaakt!